اثر ذرت استیم فلیک و سویای اکسترود بر عملکرد، رشد شکمبه و قابلیت جذب روده ای گوساله های شیرخوار
نام: اثر ذرت استیم فلیک(پرک شده با بخار) و سویای اکسترود بر عملکرد، رشد شکمبه، تخمیر شکمبه و قابلیت جذب روده ای گوساله های شیرخوار
مقدمه:
تغذیه ی صرف شیر به گوساله ها نه تنها سبب کاهش رشد فیزیولوژیکی پیش معده گوساله می شود بلکه وضعیت سلامتی گوساله را نیز دچار اخلال می کند. بدین منظور خوراک جامد جهت فعالیت میکروبی شکمبه و توسعه ی آن در گوساله های شیری مهم است. بدیهی است که خوراک متفاوت، با نتایج متفاوتی همراه است.
به کارگیری ذرت پرک شده با بخار در خوراک آغازین به افزایش طول پاپیلا و با تولید پروپیونات در شکمبه همراه است و بازده خوراک و افزایش وزن روزانه (ADG) را بهبود می بخشد. همچنین گزارش شده است، حضور سویای خام در خوراک آغازین به رشد ناکافی پاپیلای شکمبه منجر می شود. استفاده همزمان از ذرت پرک شده با بخار به عنوان منبع انرژی و سویای اکسترود به عنوان منبع پروتئینی میتواند بازده انرژی و پروتئین را به ترتیب با تقویت ارزش تغذیه های خوراک، بهبود ببخشد. در مطالعه ی Xie و همکاران با استفاده همزمان از این دو منبع انرژی و پروتئینی در خوراک آغازین عملکرد، توسعه ی شکمبه، متغیرهای تخمیری شکمبه و قابلیت جذب روده گوساله های شیری مورد بررسی قرار دادند.
مواد و روش:
۳۹ راس گوساله با متوسط سن ۲ روز که با یک وعده آغوز و چهار وعده شیرانتقالی تغذیه شدند و سپس به سه تیمار، به مدت ۱۵۰ روز، نسبت داده شدند:
- تیمار کنترل: تغذیه با جایگزین شیر به میزان ۱.۹% وزن بدن
- تغذیه آزاد با نصف حجم جایگزین شیر در تیمار ۱ به همراه ترکیب ۳۰.۵% سویای اکسترود شده و ۶۲.۱% ذرت پرک شده با بخار در خوراک آغازین
- تغذیه آزاد با ترکیب ۳۰.۵% سویای اکسترود شده و ۶۲.۱% ذرت پرک شده با بخار در خوراک آغازین
نتیجه و بحث:
هر ۳۰ روز به عنوان یک دوره در نظر گرفته شد، بدین ترتیب ۵ دوره در این آزمایش برای هر گوساله وجود داشت. وزن بدن و ADG در دو دورهی ۲ ام و ۳ ام برای تیمار کنترل از همه بیشترین بود. با این حال وزن انتهایی دوره، در تیمارها متفاوت نبود. این موضوع میتواند به دلیل استرس از شیرگیری گوسالهها باشد. همچنین گزارش شد با آنکه مصرف ماده خشک روزانه در تیمار ۳، در دورهی ۳ ام تا ۵ ام از دیگر تیمارها بیشترین بود، اما بازده خوراک کمتری را از دورهی ۲ ام تا ۵ ام داشت.
کل VFA موجود در شکمبه میتواند به دلیل نشاسته، مواد جامد مصرفی و تخمیر موادآلی توسط میکروب های شکمبه به وجود آید. بنابراین، این شاخص در گوساله های تغذیه شده با تیمار کنترل، حداقل است. در شکمبه نسبت مولی پروپینات با کربوهیدرات های غیر الیافی کنسانتره ی استارتر، مرتبط است. فلذا گوساله هایی که بیشترین مصرف ماده خشک را داشتند(تیمار۳) از غلظت بیشتری پروپیونات و بوتیرات برخوردار شدند. گزارش شده است که بوتیرات و تا حدی پروپینات به عنوان منبع انرژی اپیتلیوم شکمبه مورد استفاده قرار می گیرد و متعاقبا بیشترین تاثیر را در توسعه اپیتلیال شکمبه خواهند داشت. از این رو مصرف خوراک بیشتر در این مطالعه برای تیمار ۳، افزایش وزن خالی شکمبه و طول، عرض، ضخامت و تراکم پاپیلا را توجیه می کند.
تغییرات وزن بدن در دوره های مختلف
با آنکه تیمار ۳ مصرف خوراک بیشتری را نسبت به تیمار ۲ و به طبع مصرف پروتئین بیشتری را به همراه داشت، اما آمونیاک شکمبهای تیمار ۲ بیشتر بود. آمونیاک بیشتر در شکمبه در تیمار ۲ نشان دهندهی مصرف کمتر میکروبی آمونیاک و جذب آن جهت بازچرخ است. علاوه بر آمونیاک، BCVFA نیز به عنوان شاخص تخمیر ترکیبات پروتئینی در شکمبهی گوسالههای تیمار ۲، نیز بیشترین بود. عدم مصرف و یا عدم جذب آمونیاک در شکمبه به واسطه عدم تکامل مناسب این عضو، سبب ورود آمونیاک به روده میشود. در این راستا، گوسالههای تیمار ۲، از نسبت کمتری ویلی به غدهای رودهای در دئودنوم، ژژنوم و ایلئوم نسبت به سایرین برخوردار بوده اند.
نتیجه گیری:
این مطالعه نشان داد به کارگیری ذرت پرک شده با بخار و ترکیب آن با سویای اکسترود شده به عنوان تنها خوراک مصرفی گوساله میتواند خوراکی ایدهآلی در نظر گرفته شود. جایگزینی این ترکیب با شیر، نه تنها نتایج مشابهی در وزن بدن ایجاد میکند، بلکه به دلیل تخمیر مواد جامد مصرفی در دستگاه گوارش، توسعهی مورفولوژیکی بهتری را نسبت به مصرف شیر یا مصرف همزمان شیر و خوراک جامد به وجود میآورد.
https://doi.org/۱۰.۲۵۲۷/jas.۲۰۱۲-۵۷۳۱
منبع:
Xie, X., et al., Effects of a mixture of steam-flaked corn and extruded soybeans on performance, ruminal development, ruminal fermentation, and intestinal absorptive capability in veal calves. Journal of animal science, ۲۰۱۳. ۹۱(۹): p. ۴۳۱۵-۴۳۲۱.