پاسخ شیردهی به استفاده از کنجاله‌ی سویا و میتونین محافظت شده در جیره‌های برپایه‌ی سیلاژ

مقدمه:

کنجاله‌ی سویا، یکی از منابع مهم پروتئینی در تغذیه‌ی گاوشیری، است. این منبع پروتئینی در اسیدآمینه‌ی لایزین غنی است، با این حال در اسیدآمینه‌ی متیونین فقیر است. گاهی برای بهبود بازده نیتروژن نیاز است تا با تغذیه مکمل پروتئینی، ترکیب و تولید شیر را افزایش داد. نیتروژن تغذیه شده به گاو شیری اگر درون شیر مورد استفاده قرار نگیرد، وارد مدفوع و ادار می‌شود. علاوه بر از دست رفت نیتروژن خوراکی، دفع نیتروژن خوراکی، دفع نیتروژن سبب آلودگی آب‌های زیرزمینی می‌شود. فلذا این موضوع، پرورش دام سنگین را از نظر پایداری محیط زیستی کاهش می دهد 

بهترین رویکرد جهت افزایش بازده نیتروژن در گاوهای شیری، بی آنکه کاسته شود، کاهش پروتئین خام جیره توعم با افزایش اسیدهای آمینه‌ی قابل متابولیسم جیره است. مطالعات نشان دادند، از ۱۶.۷تا ۱۷.۱% پروتئین خام در جیره‌های گاوهای شیری برای بیشینه ی تولید دام کافی است.

متیونین یکی از اسیدهای آمینه‌ی ضروری است. این اسید آمینه در جیره‌های مبتنی بر لگوم و سیلاژ ذرت محدود کننده است. به نظر می‌سد که با تامین آن در تغذیه‌ی گاو شیری، تولید شیر و پروتئین شیر بهبود یابد.

هدف، مواد و روش:

در مطالعه Nursoy و همکاران در راستای تامین مکمل متیونین در جیره‌های مبتنی بر سیلاژ ذرت با منبع پروتئینی کنجاله‌ی سویا، به بررسی عملکرد تولیدی کمی و کیفی شیرگاوهای شیری پرداخته شد. بدین منظور۳۶ راس گاو چند شکم زایش، با میانگین وزنی۶۲۳ کیلوگرم و تولید شیر ۴۸ لیتر در روز، در قالب طرح ۴ × ۴مربع لاتین به مدت ۴ هفته مورد آزمایش قرار گرفتند. این تعداد دام، به جهار تیمار ۱۱، ۱۳، ۱۵ و ۱۷% پروتئین خام همراه منبع متیونین نسبت داده شدند. به طور معمول نسبت و اسیدهای آمینه‌ی متیونین و لایزین بین ۳.۵ تا ۴.۰ قرار دارد. در انپین مطالعه با رساندن غلظت متیونین و لایزین به عنوان درصدی از پروتئین قابل متابولیسم به ترتیب به ۶.۸ و ۲.۲%، نسبت اسیدهای آمینه را به ۳.۱ کاهش دادند.

نتیجه و بحث:

گزارش شده است به طور معمول نرخ تبدیل نیتروژن خوراک به نیتروژن شیر بین ۲۳ تا ۳۴ است. در این مطالعه بازده نیتروژن، در گاوهایی که با  ۱۵ و ۱۷% پروتئین خام همراه مکمل متیونین تغذیه شدند، یکسان گزارش شده است. حتی بازده ظاهری نیتروژن در گاوهایی که با ۱۵% پروتئین هام تغذیه شدند. ۳ واحد بیشتر از گاوهایی بود که با پروتئین خام تغذیه شدند.

به کارگیری مکمل متیونین در خوراک گاوشیری به افزایش تولید شیر، غلظت کل پروتئین، پروتئین حقیقی و کازئین شیر منجر شد. اگرچه پروتئین کمتر در خوراک گاوشیری سبب افزایش بازده نیتروژن می‌شود، اما با کاهش عملکرد تولیدی همراه است. جهت مقایسه‌ی عملکرد دام در تولید، با استفاده از مکمل متیونین در درصد پروتئین ۱۵ و ۱۷%، شاخه‌ای ECM، تولید شیر، پروتئین شیر و ... مورد بررسی قرار گرفت. با توجه به نتایج به دست آمده ازین مطالعه، استفاده از مکمل متیونین در جیره‌ی گاوهای شیری با ۱۵% پروتئین خام، نه تنها نتایج تولیدی مشابهی نسبت به زمانیکه با ۱۷% پروتئین خام تغذیه شدند را داشت؛ بلکه بازده نیتروژنی بهتری را در زمان تغذیه با  ۱۷% پروتئین خام نشان داد.

نتیجه ‎گیری:

به نظر می‎رسد تغذیه‎ی صرف منبع پروتئینی کنجاله‎ی سویا در جیره‎ی مبتنی بر سیلاژ ذرت، سبب عدم تامین اسیدهای آمینه و کاهش بازده نیتروژن می‎شود. بنابراین استفاده از مکمل متیونین به دلیل ارتقاء کیفیت اسیدآمینه‏ی دریافتی توسط دام، به افزایش عملکرد منبع پروتئیی مصرفی منجر می‏شود. این موضوع نه تنها سبب بهبود بازده نیتروژن خوراک می‎شود بلکه، امکان اقتصادی‎ شدن جیره نیز فراهم می‎آید. همچنین کاهش مصرف منابع پروتئینی می‏تواند روندی بر کاهش تقابل میان دام و انسان باشد.

منبع مقاله:

https://doi.org/۱۰.۳۱۶۸/jds.۲۰۱۷-۱۳۲۲۷

Nursoy, H., et al., Lactation response to soybean meal and rumen-protected methionine supplementation of corn silage-based diets. Journal of dairy science, ۲۰۱۸. ۱۰۱(۳): p. ۲۰۸۴-۲۰۹۵.